De halfwaardetijd van geheim

Dankjewel, paperazzi.
In het mediatijdperk hou je niks meer verborgen. Lou Reed zong al over zijn eigen leven: 'Growing up in public with your pants down'. Wat je ook doet of zegt, voor beroemdheden geldt dat alles vroeg of laat in de spotlight komt. Geen uitspatting, onecht kind, foute uitspraak of rare kronkel die verborgen blijft.

Danjewel, Wikileaks.
In onze digitale tijd geldt dat inmiddels ook voor de heimelijke wereld van diplomatie. Overleg tussen de schuifdeuren, onthullende rapporten van experts ter plekke, beschamende uitlatingen van hen van wie we beter verwachten. Het blijft niet meer onder pet, je veegt het niet meer onder het tapijt. Is er eigenlijk nog iets dat je wel geheim kunt houden?

Dankjewel, president Obama.
Je zou zeggen dat de persoon die het machtigste ambt ter wereld uitoefent, het beste in staat moet zijn om iets buiten de media te houden. President Obama besloot foto's van de dode Al Qaida leider niet openbaar te maken. Een boeiend gegeven. Want als het straks toch uitlekt, geklikt of geklokkenluid, hoeven we alleen maar te meten hoe lang dat precies duurde. Dan kunnen we aan de hand daarvan de halfwaardetijd van geheimen uitrekenen. En rekening houden met de vervaltijd van ongemakkelijke waarheden die we liever voor ons houden.
Een handige nieuwe maatstaf voor communicatie benchmarking.

LINKS
* Shhh... hou het onder ons.
* Beroepsmatige stalkers.